ปัจจัยขับเคลื่อนเศรษฐกิจหลักของประเทศไทย คือธุรกิจท่องเที่ยว ไม่ว่าจะในเมืองหลวงอย่างกรุงเทพ หัวเมืองทางเหนืออย่างเชียงใหม่และจังหวัดรอบข้าง ส่วนทางใต้ก็เต็มไปด้วยเมืองน้อยใหญ่เลียบทะเลซึ่งต้อนรับนักท่องเที่ยวจากทั่วโลก เกาะแก่งในทะเลทั้งสองฟากฝั่งก็รับการมาเยือนของผู้คนมากมาย นำรายได้เป็นกอบเป็นกำสู่พื้นที่เหล่านี้ ทว่า เมื่อเกิดการระบาดของโรค Covid-19 ขึ้นโดยไม่คาดฝัน และดูท่าว่าจะยังคงไม่สิ้นสุดลงง่าย ๆ จึงส่งผลกระทบโดยตรงต่อธุรกิจท่องเที่ยวอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
ผลกระทบต่อผู้ประกอบการธุรกิจท่องเที่ยวและลูกจ้าง
สิ่งที่สังเกตเห็นแทบจะเป็นสิ่งปกติในย่านใจกลางธุรกิจท่องเที่ยว ซึ่งอาจทำให้หลายคนสะท้อนใจ คือป้ายที่แขวนหรือแปะติดไว้ตามอาคารร้านรวง “เซ้ง” หรือ “ให้เช่า” แม้กระทั่ง “ขาย” บรรยากาศเปลี่ยนไปจากเมื่อหลายเดือนก่อนอย่างสิ้นเชิง เพราะดูร้างผู้คน ไม่ได้คึกคักขวักไขว่ แทบจะไม่มีการซื้อขายจับจ่าย ประตูโรงแรมเกสต์ เฮาส์ปิดตาย เป็นภาพที่เห็นแล้วชวนหดหู่
เจ้าของบริษัททัวร์รายหนึ่งในเชียงใหม่ซึ่งทำธุรกิจท่องเที่ยวมานานกว่าสามสิบปี จัดโปรแกรมทัวร์ให้แก่นักท่องเที่ยวต่างชาติเน้นกิจกรรมเอาท์ดอร์ผจญภัย ประเภทเดินป่า พายเรือ ปั่นจักรยาน เลี้ยงช้าง กลุ่มลูกค้ามีตั้งแต่คนมีเงินที่ยอมจ่ายแพงเพื่อมาทำฮอลิเดย์ในไทย นักเรียนนักศึกษาต่างชาติก็เป็นกลุ่มเป้าหมายในธุรกิจท่องเที่ยวนี้ด้วย นอกจากนั้น ยังมีรีสอร์ทนอกตัวเมือง รับจองที่พัก จัดรถรับส่ง เรียกว่าแทบจะครบวงจร แต่เมื่อเกิดการระบาดของโรคขึ้น จากธุรกิจท่องเที่ยวเฟื่องฟู กลายเป็นหด และปัจจุบันเหลือศูนย์ ไม่มีลูกค้า ไม่มีรายได้ ทำให้จำเป็นต้องพักงานลูกจ้าง ทั้งไกด์ คนขับรถ เหลือไว้เพียงพนักงานคนสองคนทำหน้าที่ดูแลอาคารสถานที่ และไม่สามารถให้เงินเดือนเต็มแก่พนักงานที่ยังรับไว้ให้ทำงานอีกด้วย ชายเจ้าของบริษัททัวร์นี้ไม่แน่ใจว่าแม้กระทั่งช่วงปลายปีเมื่อเข้าสู่ไตรมาสที่สี่ของปีนี้ ธุรกิจท่องเที่ยวจะฟื้นตัวกลับมาได้หรือเปล่า ในส่วนของลูกจ้างที่ตกงาน ก็ต้องพยายามปรับตัวในการประกอบอาชีพกันยกใหญ่ บางคนหันไปรับขุดเจาะบ่อบาดาล บางคนรับล้างและติดตั้งแอร์ บ้างไปขับรถส่งไอศกรีม หรือหันไปขับ Grab ส่งอาหาร แต่บางคนทนแรงกดดันไม่ได้ ตัดสินใจจบชีวิตตัวเองก็มี
ผลกระทบต่อนักท่องเที่ยวเมื่อธุรกิจท่องเที่ยวหยุดชะงัก
ในส่วนของคนชอบเที่ยวทั้งหลายก็ได้รับผลกระทบเมื่อธุรกิจท่องเที่ยวต่างปิดตัวลง เพราะสายการบินและเที่ยวบินมากมายยกเลิก การเดินทางข้ามประเทศแทบจะเป็นเรื่องเป็นไปไม่ได้และต้องผ่านกระบวนการยุ่งยากกว่าเดิมหลายเท่า หากจะไปต่างประเทศต้องติดต่อสถานทูตหรือกงสุลของประเทศนั้น ๆ ไหนจะยังต้องมีใบรับรองการตรวจโรค ตั๋วเดินทางซึ่งเกี่ยวข้องกับการทรานซิทก็ยากและแพงขึ้นกว่าปกติ ข้อกำหนดการเปิดประเทศก็ต้องคอยตรวจสอบ อย่างประเทศไทย ณ ขณะนี้แม้จะผ่อนปรนมาตรการควบคุมโรคลงมากแล้ว ภาครัฐดูเหมือนจะพยายามกลับมากอบกู้ธุรกิจท่องเที่ยวโดยวางแผนกลยุทธ์ต่าง ๆ ทว่า ยังไม่ได้เปิดเสรีให้นักท่องเที่ยวเข้ามา ดังนั้น ชาวต่างชาติที่ต้องการเดินทางมาก็ยังไม่สามารถเข้ามาได้
ในสภาวะการณ์เช่นนี้ ทุกภาคส่วนในธุรกิจท่องเที่ยว ไม่ว่าจะผู้ให้การบริการและผู้รับการบริการต่างได้รับผลกระทบด้วยกันทั้งสิ้น ในช่วงเวลาที่เศรษฐกิจหดตัวเพราะประเทศไทยพึ่งพาเงินตราซึ่งไหลเข้าประเทศผ่านธุรกิจท่องเที่ยว สิ่งที่ทุกคนหวัง คือให้เกิดการคลี่คลายในทางที่ดีขึ้นจนกระทั่งการแพร่ระบาดสามารถควบคุมได้ และเมื่อนั้นสิ่งต่าง ๆ ก็จะกลับมาเปิดดำเนินการได้ตามปกติอีกครั้ง แม้นั่นจะเป็น New Normal ก็ตาม
